Peccata capitalia; luxuria

Peccata capitalia

Luxuria*

MUZYKA

 

           Nie potrafimy być wierni jednej osobie, szukamy ucieczki, zapomnienia, odmiany, pocieszenia. Człowiek jest egoistą, więc podczas grzeszenia nie myśli o drugim człowieku i jego uczuciach. Po prostu brnie w swoje nieprzyzwoite pragnienia. Stąd wywodzi się nieczystość.

***

Nie mogła powiedzieć, że to wszystko przez niego. Stan upojenia alkoholowego niczego w tym przypadku nie usprawiedliwiał, bo była świadoma tego, co robi. Dlatego nawet nie próbowała rozmawiać z Michałem, uciekła, bo tak było lepiej. Nie przewidziała jednak, że Bartman kiedykolwiek zawita do Rzeszowa, a stało się to dużo szybciej, niż można było przypuszczać.

Przez kilka miesięcy próbowała zapomnieć, oddała się artystycznym uniesieniom, zajęła się tym, co wychodziło jej najlepiej. Ale jedna wizyta w parku przywołała wszystkie wspomnienia. Może i była na niego wściekła, nie mogła zapomnieć jego wybryku, ale coś pozwalało jej myśleć o nim nieco przychylniej. O dziwo, uwierzyła w jego wielką przemianę i w głębi serca życzyła mu szczęścia. Była stanowczo zbyt dobrym człowiekiem.

Przyszła na najgorszy z możliwych w jej przypadku meczów. Asseco Resovia – Jastrzębski Węgiel na Podpromiu. Dwóch mężczyzn, którzy przewrócili jej życie do góry nogami, na jednym boisku, z tym że tym razem po dwóch stronach siatki. Te wrogie spojrzenia nie napawały jej optymizmem. Czuła się okropnie, wiedząc, że jest główną przyczyną ich konfliktu. Nie lubiła takich sytuacji. Cały czas gdy na nich patrzyła, przypominały się jej sceny z Warszawy czy Jastrzębia, gdzie ta dwójka była nierozłączna. Czasami nawet była zazdrosna o relacje Michała ze Zbyszkiem. A później okazało się, że ktoś inny powinien być zazdrosny. Wynik nie był istotny, ale lepiej, że wygrała Resovia. Bartman porażki znosił dużo gorzej od Kubiaka. Obie drużyny rozciągały się po zakończonym spotkaniu, a oni znowu posyłali sobie groźne spojrzenia. Dłużej nie mogła na to patrzeć i wyszła z hali.

- Michał, zaczekaj! – usłyszała Bartmana, który biegł za Kubiakiem. Stanęli sto metrów od ławki, na której siedziała.

- Czego ty jeszcze ode mnie chcesz, co? – burknął.

- Chciałem cię przeprosić – powiedział wyraźnie skruszony.

- Za co? – parsknął śmiechem.

- Dobrze wiesz za co – odpowiedział wymijająco.

- Nie, nie wiem, powiedz to wprost, wyduś z siebie, może wtedy zachowam dla ciebie resztki szacunku.

- W takim razie – głos mu lekko zadrżał. – Przepraszam, że uwiodłem pijaną Amelię, przepraszam, że potraktowałem ją jak pierwszą lepszą dziwkę, przepraszam, że zniszczyłem naszą przyjaźń, przepraszam, że jestem takim dupkiem – wydusił z siebie.

- Ona była wtedy pijana? – zapytał zszokowany Michał.

- Tak. Sądzę, że ona w ogóle tego nie chciała. To wszystko moja wina…

- Chcesz mi powiedzieć, że ją wykorzystałeś, a potem pozwoliłeś mi wierzyć, że to wasza wspólna wina, i ją zostawić? – krzyczał jak opętany.

- Co miałem robić, skoro nie chciałeś mnie słuchać? Wszystkie próby rozmowy kończyły się albo bójką, albo wyzwiskami.

- Wiesz co? Jesteś gorszy, niż myślałem. Przez ciebie straciłem miłość swojego życia i prawdopodobnie już nigdy jej nie odnajdę! Ty skurwysynie, Amelia była całym moim życiem! – uderzył jeszcze Bartmana w twarz i pobiegł przed siebie.

- Ale ona jest tutaj, w Rzeszowie – zrezygnowany powiedział sam do siebie.

- Lepiej, żeby Michał o tym nie wiedział. Ty naprawdę sądzisz, że nie wiedziałam, co robię? – pytała z ciekawością zszokowanego Zbyszka.

- Amelia? Ale jak? Ty tutaj? Wszystko słyszałaś?

- Nieważne. Odpowiedz na pytanie.

- Tak, myślałem, że byłaś nieświadoma wtedy…

- To źle myślałeś, jestem tak samo nieczysta jak ty – zaśmiała się perliście i odeszła.

            Niewątpliwie oboje byli nieczyści. Oboje zgrzeszyli w takim samym stopniu i oboje żałowali. Tylko co im po żalu, skoro nie potrafili zadośćuczynić za swoje grzechy?

Conscientia mille testes.**

* Nieczystość

** Sumienie to tysiąc świadków.

 

____________________

 

Nic nie jest ani białe, ani czarne. Już nie jeździjcie tak po Zbysiu (tym konkretnym, z prawdziwym róbcie, co chcecie.;D), bo Melka wcale nie jest taka święta.I tak, wiem, że nic się nie wyjaśniło i akcja ani o krok nie poszła do przodu, a to na górze jest krótkie i badziewne.;) I wiecie, to jest straszne, gdy siedzisz na religii, a na słowa 'pycha', 'chciwość' i 'zazdrość' w twojej głowie pojawia się przypomnienie o tym, że trzeba po powrocie dodać kolejną część. Nie, to nie jest normalne.

A ta ankieta pod spodem nie jest bezużyteczna, być może któraś z tych historii doczeka się kiedyś kontynuacji, więc wiecie, co robić. I nie powiem, że widzimy się za dwa dni, bo widzimy się jutro, ale u Oliwki.:) A tutaj oczywiście w sobotę. Ach, normalny tydzień roboczy też mógłby trwać trzy dni, nie obraziłabym się.

Pozdrawiam, Commi.